De monopolist - deel 3: Een nieuwe strategie om van lastige fruithandelaren af te komen
Rijschoolvandaag.nl-feuilleton over de ontwikkelingen rondom een overheidsmonopolist met vergaande bevoegdheden en grote ambities.
— Advertentie —
Deel 3: Een nieuwe strategie om van lastige fruithandelaren af te komen
In het vorige deel lazen we hoe de kasteelbewoners probeerden de fruithandelaren rustig te houden door de tactiek van ‘pappen en nathouden’. Een tijd lang lukte dat heel aardig; de fruithandelaren waren redelijke mensen die met veel geduld en vol vertrouwen uitkeken naar het moment waarop het kasteel al zijn beloftes zou nakomen.
Maar ook aan het geduld van fruithandelaren komt eens een eind. Ze accepteerden geen gedraai meer van de kasteelbewoners en lieten dat duidelijk merken. Sterker nog: het leek er zelfs op dat de fruithandelaren erin zouden slagen om barones Van Haeren-Schut aan hun zijde te krijgen. En die had een belangrijk wapen in handen: als het kasteel niet snel zijn zaakjes op orde zou krijgen, zouden ook andere kastelen toestemming krijgen om fruitmarkten te organiseren.
Dat konden de kasteelbewoners natuurlijk niet gebruiken. Stel je voor! Ze waren veel te gehecht aan hun luxe monopoliepositie. Die mocht niet verloren gaan! Snel werd er daarom een interne werkgroep opgericht die het dreigende onheil moest afwenden. Allerlei plannen werden gesmeed, beoordeeld en afgeserveerd, totdat er één plan over was waar alle kasteelbewoners razend enthousiast over waren. Dat plan was om voortaan niet meer te streven naar tevreden fruithandelaren, maar naar tevreden fruitmarkt bezoekers.
Dit leek de ideale oplossing. Voortaan zou het kasteel allerlei ingewikkelde discussies met fruithandelaren kunnen vermijden door simpelweg erop te wijzen dat de ene of de andere impopulaire maatregel bedoeld was om het de fruitmarktbezoekers naar de zin te maken. Eventuele negatieve effecten op fruithandelaren waren betreurenswaardig, maar onvermijdelijk... Suzanne Bovenweijde was dan ook erg in haar nopjes met dit briljante plan van haar werkgroep.
De afdeling communicatie van het kasteel kreeg de opdracht om dit nieuwe plan aan de buitenwereld uit te leggen. Gelukkig hadden ze enkele jaren geleden met het hele team de cursus ‘knollen voor citroenen verkopen’ gevolgd, dus al snel was er een klinkend verhaal.
Dat verhaal luidde: het plan om voortaan niet meer met de fruithandelaren te overleggen was niet bedacht omdat het kasteel dat zélf graag wilde, maar om te voldoen aan de wensen van de bezoekers van de fruitmarkt. Dit was werkelijk de ideale communicatiestrategie: de negatieve kanten van je zelfbedachte plan toerekenen aan een ongrijpbare groep derden.
Jazeker, op deze manier kreeg Suzanne haar kasteel alweer heel behoorlijk op de rit. Of had ze zich te snel rijk gerekend?
Binnenkort in deel 4: Applaus voor jezelf … werkt maar heel even!